Puu-Käpylä
Helsinki, Finland
Puu-Käpylä is een tuinwijk in Helsink met kleurrijke houten huizen en staat bekend als het vroegste voorbeeld van de Tuinstadbeweging in Finland.
| Type tuinstad: | Woningbouwcorporatie |
| Land: | Finland |
| Plaats: | Helsinki |
| Bouwjaren: |
1920 Start construction 1925 Completion
|
| Opdrachtgever: | |
| Vervaardiger: |
Akseli Toivonen Birgen Brunila Otto-Iivari Meurman Elisabeth Koch Martti Välikangas |
| Beschermd stadsgezicht: | Nee |
| Algemene staat van de tuinstad: | Goede staat |
Algemene beschrijving
In de beginjaren van de twintigste eeuw moest een oplossing gevonden worden voor de slechte levensomstandigheden van de arbeiders in Helsinki. Ebenezer Howard's ideeën voor tuinsteden in Engeland inspireerden tot plannen voor een woonwijk in de bossen van Käpylä, zo'n 5 km ten noorden van Helsinki. Deze bepaalden dat de nieuwe tuinwijk van hoge kwaliteit moest zijn, zowel architectonisch als sociaal, en een model moest inrichten voor een gezond en productief arbeidsleven.
De bouw van Puu-Käpylä (Käpylä Wood) begon in 1920. Het project stond onder toezicht van de ervaren architect Akseli Toivonen, terwijl de gemeente-architecten Birgen Brunila en Otto-Iivari Meurman verantwoordelijk waren voor de algemene opzet. Architect Martti Välikangas, pas 26 jaar oud, kreeg de opdracht vorm en karakter aan de wijk te geven. De ambities van de ontwerpers blijken uit de straatnamen, die ontleend zijn aan personages uit de Kalevala, het Finse nationale epos.
Architectuur / Stedenbouw
Puu-Käpylä is aangelegd in een uniform raster van wegen en bouwzones, op zacht glooiende heuvels aan weerszijden van een ondiepe vallei. De wijk wordt in tweeën gesneden door de hoofdstraat (Pohjolankatu), die breder is dan de andere wegen en omzoomd met gebouwen en rijen bomen om hem een meer prestigieus aanzien te geven. Een tramlijn loopt door deze straat en verbindt Puu-Käpylä met de stad.
De arbeiderswoningen werden ondergebracht in houten gebouwen van verschillende lengte. Ze bestaan meestal uit een souterrain, twee verdiepingen en een zadeldak, met ingangen in de vorm van veranda's met weerbestendig beschot aan verschillende kanten van het volume. De gebouwen staan losjes gegroepeerd in uiteenlopende configuraties door het beboste landschap. De kleinste bestaan uit vier tweekamerappartementen, elk met een eigen voordeur. Aanvankelijk hadden deze arbeiderswoningen geen eigen toilet of badkamer, deze voorzieningen waren ondergebracht in kleine, centraal gelegen gebouwtjes waarin ook sauna's en wasgelegenheden waren ondergebracht.
De invloed van het noordelijk classicisme, een andere inspiratiebron voor Välikangas, is duidelijk in het ontwerp van de houten gevels van de gebouwen. In 1921 reisde de jonge architect naar Toscane waar hij de architectuur van kleine Italiaanse huizen en dorpen bestudeerde. Zijn steeds wisselende symmetrische en asymmetrische composities begiftigen Puu-Käpylä's gebouwen met een eenvoudige voornaamheid. Om de bouw te versnellen werd een
