Fritz-Schumacher-Siedlung
Hamburg, Germany

De nederzetting wordt gekenmerkt door 19, tot 200 meter lange rijen rijtjeshuizen. De rijen zijn noord-zuid georiënteerd, waarbij de woonkamers en terrassen naar het westen gericht zijn.

Het oorspronkelijke kleurenschema van de huizen – sterke aardetinten – is van de hand van grafisch kunstenaar en interieurontwerper Otto Fischer-Trachau (1878-1958).

Een groene gordel omringt de nederzetting. De tuinen die aan de huizen zijn toegewezen zijn ook een belangrijk onderdeel van het concept. Ze zijn zeer ruim, met een oppervlakte van 650 m², en ondersteunden enerzijds de voedselvoorziening voor de bewoners en waren anderzijds bedoeld om het afvalwater van de huizen te absorberen.

Voor elke tuin stelde het bestuur drie fruitbomen van verschillende soorten beschikbaar aan de bewoners en zorgde ervoor dat deze verzorgd en bewaard werden. Om de tuinbouw te bevorderen werd in 1922 een aparte economische coöperatie opgericht, die de bewoners ondersteunde met training, tuingereedschap, zaden en zaailingen.

Schumacher legde de tuinen aan weerszijden van de huizenrijen aan om een "eigendomsvorm te krijgen die geschikt is voor tuinieren". Daarnaast had elk rijtjeshuis een klein bijgebouw, dat oorspronkelijk bedoeld was als stal, maar waarin de sanitaire voorzieningen werden geïnstalleerd na de aansluiting op het rioolnetwerk van Hamburg.

Gemeenschapsvoorzieningen waren gepland op vier locaties in de nederzetting. Er waren onder andere een school, twee centra voor lokale voorzieningen en een centraal gebouw voor de administratie van de nederzetting, politie, brandweer en post gepland. Hiervan werden alleen de rij winkels op de kruising Tangstedter Landstrasse - Timmerloh en de huidige Fritz Schumacher School gerealiseerd. Het belang van de school voor het concept van Schumacher blijkt ook uit het feit dat hij nadrukkelijk lerarenwoningen op het landgoed liet bouwen, die één kamer meer hadden dan gebruikelijk. Voor hem waren de school en de leraren die er werkten een integraal onderdeel van de nederzetting. Als uitbreiding van de gemeenschapsvoorzieningen werd er in 1935 een buitenzwembad gebouwd aan de noordelijke rand van de nederzetting, dat tot op de dag van vandaag weinig veranderd is.